Chili trilt
Door: Nienke
27 Februari 2010 | ,
Hoi allemaal,
Ik ben okee, geen zorgen. Ik neem aan dat jullie allemaal al gehoord hebben van de aardbeving. Heel erg raar, ik heb nog nooit zo iets meegemaakt. Gisteravond kwam ik thuis na wat gedronken te hebben bij vrienden. De laatste dagen bleef ik logeren bij Pancha de zus van een vriend van mij uit Talca in haar appartement het centrum van Santiago. Pancha was die middag naar haar ouders gegaan ongeveer 150km ten zuiden van Santiago, ik was dus alleen thuis.
Rond half 4 in de ochtend werd ik heel hard wakker geschud. Ik heb nog nooit een aardbeving gevoeld maar toen ik wakker werd had ik gelijk door dat het een aardbeving was. Het was echt heel erg sterk. Half vallend probeerde ik het licht aan te doen maar die deed het niet. Ik wist me nog te herinneren dat je tijdens een aardbeving altijd in een deuropening moet gaan staan. Het trillen werd steeds erger en erger maar ik hield me vast aan de deuropening. Ik hoorde en zag de kopjes in de keukenkastjes bewegen en opeens begonnen de muren de kraken, het was zo eng. Ik was in een gebouw met 26 verdiepingen en ik zat op de 8ste. Het bleef maar trillen en het kraken van de muren werd harder en harder, ik dacht echt dat het gebouw zou gaan instorten. Ik bleef maar tegen mezelf zeggen, ik wil niet dood, nu nog niet, niet vandaag. Ondertussen hoorde ik allemaal glas breken en waterleidingen waren open gesprongen. Ik was niet echt in paniek maar ik was meer aan het wachten totdat de muren in elkaar zouden vallen. Ik wou dat het ophield, als dit mijn einde is, laat het dan snel gebeuren. Het was echt vreselijk zo alleen in een schuddend gebouw. Na ongeveer 45 seconden die 45 jaar leken hield het eindelijk op met trillen. Wat nu?
Ik keek naar buiten, alles zwart en het geluid van geknapte waterleidingen. Het was heel erg stil maar ik zag iemand met een zaklamp zwaaien. Snel schoenen aangedaan, sleutels gezocht en naar beneden gesprint. Onderweg zag ik wat brokstukken liggen maar ik dacht niet na en ging zo snel mogelijk naar beneden. Op straat stonden al wat mensen. Ik ging naar de overkant van de straat, al snel raakte ik in gesprek met een man die alles op de fiets had meegemaakt. Hij zei dat de straten en gebouwen aan het dansen waren. De mensen stroomde de straat in en iedereen bood elkaar dekens, zakdoeken en of sigaretten aan, “ nee dankje ik rook niet maar het lijkt me een goede dag om te beginnen”. Heb toch nog mensen aan het lachen kunnen maken. Iedereen vertelde zijn verhaal, sommige huilend andere vol ongeloof.
Mijn buurmeisje uit Talca woont ook toevallig in dat gebouw maar op de 22ste verdieping en ik zag haar maar niet... naar boven gaan om te zoeken? Maar wat als er nog een naschok komt? Gelukkig kwam ze zelf al naar beneden, we omhelsden elkaar en later kwamen we nog wat vrienden tegen. We gingen naar een ander huis waar we tv probeerde te kijken. Er waren veel naschokken, helikopters met lichten, sirenes non-stop. Rond 7uur ’s ochtend weer een hele harde naschok. Volgens mij ben ik nog nooit zo snel opgestaan, en daar stonden we met ze alle in de deuropening.
Nu (19uur ‘s avonds) valt het erg mee, af en toe weer een schok. In de omgeving lijkt alles nog vrij normaal. Maar Talca, waar ik heb gestudeerd en stage heb gelopen is in puin. Gisterochtend was ik nog van plan om het weekend naar Talca te gaan omdat ik nog spullen heb ik het huis daar, maar gistermiddag toch maar besloten om in Santiago te blijven omdat ik een huisje zou gaan bekijken de volgende ochtend. Ik weet niet of mijn huisje in Talca nog staat maar ik heb foto’s gezien van Talca en het is echt heel erg. De telefoons werken nog steeds niet, ik heb heel veel vrienden in Talca dus ik ben erg ongerust, maar hoe maf dat ik op het laatste moment toch maar in Santiago gebleven ben??
Op straat alles nu rustig, we gingen net naar de supermarkt want als goede ingeburgede Chilenense had ik natuurlijk niks in huis. De supermarkt was vol met mensen, we hebben bijna 1.5 uur in de rij gestaan voor de kassa.
Erg naar de allemaal, de beelden zijn echt heel naar om te zien. Ik heb al een aantal vrienden gesproken maar Talca is onbereikbaar. Wat een verhaal weer.....
Ik heb ook veel nieuws over voetbal en me afstudeeropdracht maar ik weet echt niet hoe dat nu allemaal verder gaat. Ik weet niet eens of het stadion en het hotel er nog wel zijn.. Ik hou jullie op de hoogte, maar alles dus okee met mij.
Ik schrijf snel weer.
Groetjes uit Santiago,
Nienke
Ik ben okee, geen zorgen. Ik neem aan dat jullie allemaal al gehoord hebben van de aardbeving. Heel erg raar, ik heb nog nooit zo iets meegemaakt. Gisteravond kwam ik thuis na wat gedronken te hebben bij vrienden. De laatste dagen bleef ik logeren bij Pancha de zus van een vriend van mij uit Talca in haar appartement het centrum van Santiago. Pancha was die middag naar haar ouders gegaan ongeveer 150km ten zuiden van Santiago, ik was dus alleen thuis.
Rond half 4 in de ochtend werd ik heel hard wakker geschud. Ik heb nog nooit een aardbeving gevoeld maar toen ik wakker werd had ik gelijk door dat het een aardbeving was. Het was echt heel erg sterk. Half vallend probeerde ik het licht aan te doen maar die deed het niet. Ik wist me nog te herinneren dat je tijdens een aardbeving altijd in een deuropening moet gaan staan. Het trillen werd steeds erger en erger maar ik hield me vast aan de deuropening. Ik hoorde en zag de kopjes in de keukenkastjes bewegen en opeens begonnen de muren de kraken, het was zo eng. Ik was in een gebouw met 26 verdiepingen en ik zat op de 8ste. Het bleef maar trillen en het kraken van de muren werd harder en harder, ik dacht echt dat het gebouw zou gaan instorten. Ik bleef maar tegen mezelf zeggen, ik wil niet dood, nu nog niet, niet vandaag. Ondertussen hoorde ik allemaal glas breken en waterleidingen waren open gesprongen. Ik was niet echt in paniek maar ik was meer aan het wachten totdat de muren in elkaar zouden vallen. Ik wou dat het ophield, als dit mijn einde is, laat het dan snel gebeuren. Het was echt vreselijk zo alleen in een schuddend gebouw. Na ongeveer 45 seconden die 45 jaar leken hield het eindelijk op met trillen. Wat nu?
Ik keek naar buiten, alles zwart en het geluid van geknapte waterleidingen. Het was heel erg stil maar ik zag iemand met een zaklamp zwaaien. Snel schoenen aangedaan, sleutels gezocht en naar beneden gesprint. Onderweg zag ik wat brokstukken liggen maar ik dacht niet na en ging zo snel mogelijk naar beneden. Op straat stonden al wat mensen. Ik ging naar de overkant van de straat, al snel raakte ik in gesprek met een man die alles op de fiets had meegemaakt. Hij zei dat de straten en gebouwen aan het dansen waren. De mensen stroomde de straat in en iedereen bood elkaar dekens, zakdoeken en of sigaretten aan, “ nee dankje ik rook niet maar het lijkt me een goede dag om te beginnen”. Heb toch nog mensen aan het lachen kunnen maken. Iedereen vertelde zijn verhaal, sommige huilend andere vol ongeloof.
Mijn buurmeisje uit Talca woont ook toevallig in dat gebouw maar op de 22ste verdieping en ik zag haar maar niet... naar boven gaan om te zoeken? Maar wat als er nog een naschok komt? Gelukkig kwam ze zelf al naar beneden, we omhelsden elkaar en later kwamen we nog wat vrienden tegen. We gingen naar een ander huis waar we tv probeerde te kijken. Er waren veel naschokken, helikopters met lichten, sirenes non-stop. Rond 7uur ’s ochtend weer een hele harde naschok. Volgens mij ben ik nog nooit zo snel opgestaan, en daar stonden we met ze alle in de deuropening.
Nu (19uur ‘s avonds) valt het erg mee, af en toe weer een schok. In de omgeving lijkt alles nog vrij normaal. Maar Talca, waar ik heb gestudeerd en stage heb gelopen is in puin. Gisterochtend was ik nog van plan om het weekend naar Talca te gaan omdat ik nog spullen heb ik het huis daar, maar gistermiddag toch maar besloten om in Santiago te blijven omdat ik een huisje zou gaan bekijken de volgende ochtend. Ik weet niet of mijn huisje in Talca nog staat maar ik heb foto’s gezien van Talca en het is echt heel erg. De telefoons werken nog steeds niet, ik heb heel veel vrienden in Talca dus ik ben erg ongerust, maar hoe maf dat ik op het laatste moment toch maar in Santiago gebleven ben??
Op straat alles nu rustig, we gingen net naar de supermarkt want als goede ingeburgede Chilenense had ik natuurlijk niks in huis. De supermarkt was vol met mensen, we hebben bijna 1.5 uur in de rij gestaan voor de kassa.
Erg naar de allemaal, de beelden zijn echt heel naar om te zien. Ik heb al een aantal vrienden gesproken maar Talca is onbereikbaar. Wat een verhaal weer.....
Ik heb ook veel nieuws over voetbal en me afstudeeropdracht maar ik weet echt niet hoe dat nu allemaal verder gaat. Ik weet niet eens of het stadion en het hotel er nog wel zijn.. Ik hou jullie op de hoogte, maar alles dus okee met mij.
Ik schrijf snel weer.
Groetjes uit Santiago,
Nienke
-
27 Februari 2010 - 23:10
Simone:
Ik krijg een ontzettende brok in mijn keel na het lezen van jouw verhaal, niet normaal.
Ten eerste ben ik heel blij dat je had besloten om in Santiago te blijven. Ik denk echt heel veel aan je. Vanochtend hoorde ik heel onduidelijk het nieuws van mijn vader, maari k moest de hele dag de hort op dus merkte vanavond pas hoe ernstig de situatie is. Ik kan me heel goed voorstellen hoe erg het voor je is. Voor mij is het ook raar, omdat ik natuurlijk ook in Santiago heb gewoond... maar jij in Talca... en al die plekken waar we naartoe gereist zijn, zoals bijvoorbeeld Chiloë, ik vind het echt zo erg. Ik hoop dat je veel steun hebt aan de mensne om je heen
Big hug en xxx Simone -
27 Februari 2010 - 23:25
Migael:
hej nien!
ben blij dat ik je ff op msn heb kunnen spreken zeg! wist eigenlijk echt niet wat ik aan je moest vragen, maar je waarbenjij.nu maakt het al een stuk helderer het verhaal. wat een ontzettend naar verhaal zeg, egt doodeng!!
namens mij, mn pleegouders en al de mensen die jou kennen vanuit mijn kant heel veel kracht toegewenst!
migael -
28 Februari 2010 - 04:26
Marja & Paul:
Meisje,meisje, wat een verhaal!!!! We zitten allebei ontstelt erbij. Wat moet jij allemaal doorgemaakt hebben in je uppie. Tja dan sta je daar in je eentje. Phuff. Ik hoop dat je snel je vrienden en bekenden weer ziet. Hoe zal het zijn als je weer in Talca terug komt?
Groeten uit Thailand. -
28 Februari 2010 - 05:33
Mirjam :
Hoi hoi,
Meis toch! Zit hier helemaal met tranen in m'n ogen...
Ik heb geen tv of radio hier, dus ik wist ook helemaal niet eens dat er iets was gebeurt tot ik je berichtje zag.
Ik ben zo blij dat je gezond en veilig bent.
Laat het weten als je iets nodig hebt, ik zit maar een paar duizend kilometer ten noorden van je ;)
Bye x -
28 Februari 2010 - 08:47
Mama:
Ik ben erg blij dat we gisteren al konden Skypen. Hopelijk krijg je snel contact met Talca en hoor je(goed)nieuws over je kennissen en vrienden daar. -
28 Februari 2010 - 08:55
Rob:
Hoi Nienke,
ik moest gisteren ook aan je denken, want dit was toch een zeer zware aardbeving. Goed dat je een bericht hebt kunnen sturen en te kunnen lezen dat je okee bent, maar hou je haaks!!
Rob -
28 Februari 2010 - 11:09
Hans En Trudy:
Hoi Nienke, wat erg van de zware aardbeving. Gelukkig is alles goed met jou. Wat zul je bang zijn geweest. Hopenlijk gaat het met je vrienden in Talca ook goed en kun je snel weer contact met ze krijgen. Wij houden Oma ook goed op de hoogte van je berichten.
Groetjes en heel veel sterkte.
Dikke kus van Hans, Trudy, Lisa en Casper -
28 Februari 2010 - 11:16
Anne:
Hai meid!
Toen ik hoorde dat er een aardbeving had plaats gevonden in Chili, moest ik meteen aan jou denken! Ik ben heel erg blij dat je ongedeerd bent. Het lijkt me zo eng, helemaal als je helemaal alleen bent! Die onzekerheid lijkt me ook verschrikkelijk, je hebt geen idee hoe het met je vrienden gaat in Talca en wat er nog overeind staat. Ik hoop dat je vrienden in Talca ook ongedeerd zijn en dat het uiteindelijk allemaal weer goed komt..
Sterkte meid!
Liefs en een knuffel Anne -
28 Februari 2010 - 12:47
Eef:
pff, wat een verhaal. ik zag een foto op internet van talca en werd echt ongerust! gelukkig gaat alles goed met je, hopelijk met de rest van je vrienden ook!
succes daar!
liefs eef -
28 Februari 2010 - 13:14
Steffie:
Nien, fijn om te horen dat het goed met je gaat!
Wat eng om zo iets mee te maken zeg..
Hopelijk blijft het nu rustig in Chili, want hoorde dan vanochtend weer een harde naschok was..
Cuidate mucho,
x -
28 Februari 2010 - 13:47
Ditte:
Hey nien, ben zo bly van je te horen en dat je ok bent! Ik hoop dat talca niet te erg is, probeer felipe en ema ook al een sms te sturen, maar ze reageren niet. Ik hoop dat je snel contact met je vrienden in talca hebt! Jeetje meid, wat je allemaal meegemaakt hebt! Ik denk veel aan je, take care, zorg goed voor jezelf! Liefs ditte -
28 Februari 2010 - 14:38
Amela:
Hej Nienke!
Wat heftig zeg. Toen ik van de aardbeving hoorde, moest ik gelijk aan jou denken! Ben toen gelijk naar je blog gegaan om te kijken of je er iets op had gezet.
En wat bizar zeg dat Talca in puin ligt en jij daar toevallig niet was!
Hopelijk hoor je snel iets van je vrienden.
Ik heb sinds 1 feb IBL weer opgepakt. Het is heel raar eigenlijk om weer terug te zijn.
Succes met afstuderen.
En tot snel!
-
28 Februari 2010 - 17:39
Jolanthe :
Hallo Nienke, al googelend jouw verhaal tegengekomen, gelukkig maar dat je deze ramp overleefd heb. Maar ik lees dat je veel contacten in Talca hebt, dus mag ik je vragen, mocht je iemand kunnen bereiken daar, of er iets bekend is over mijn broer, een nederlander, Eduard Lid, hij was op het moment van de aardbeving in Talca, media Oriente 2837. Volgens mij is dat in het centrum, dus we maken ons zorgen. Hij zit in een rolstoel. Mocht je toevallig iets horen, wil je het me dan laten weten? e-mail info@meanderdecorateurs.nl
Alvast bedankt en sterkte, Jolanthe.
ps: we hebben hem ook al opgegegeven bij buitenlandse zaken. -
28 Februari 2010 - 17:57
Marja En Paul:
Hoi Nienke,
Het nieuws komt steeds heftiger binnen bij ons nu we de beelden zien op TV. Veel vragen komen er bij mij op. Waar slaap je nu, kun je wegkomen met het vervoer,je spullen hoewel dit allemaal materieel is maar toch. De gedachte bij mij blijft spelen waarom je nu juist in Santiago moest zijn en niet in Talca. Ik krijg er geen antwoord op. Het moest gewoon zo. Jij gaat door met waar jij voor ging. Veel sterkte. We denken aan je.
Marja.
-
28 Februari 2010 - 20:43
Jouri:
Hey Nien, heavy shit!
Glad that you are all right!!
See ya
Jouri -
28 Februari 2010 - 23:58
Laura Jackson:
Hey Nienke,
Moest natuurlijk gelijk aan jou denken toen ik het nieuws hoorde! Ben blij dat het goed met je gaat en hoop dat je snel positief nieuws zult krijgen over je vrienden in Talca. Liefs en sterkte vanuit NLxxxx -
01 Maart 2010 - 10:23
Chamali:
Hey Nien,
ik ben echt blij dat je ongedeerd bent! Ik moet vanochtend nog aan je denken toen ik het nieuws zag. Wat een geluk dat je in Santiago bent gebleven zeg jeetje.
Hopenlijk kan je Talca en al je vrienden daar snel bereiken.
Rustig aan meissie!
xxx -
01 Maart 2010 - 11:09
NOS Headlines:
Hallo Nienke,
Allereerst, goed om te lezen dat het goed met je gaat. Zou ik namens NOS Headlines contact met je kunnen opnemen over wat je hebt meegemaakt tijdens de aardbeving?
Ik ben te bereiken op:
nieuws@nosheadlines.nl
of op Twitter:
twitter.com/nosheadlines -
01 Maart 2010 - 15:59
Pamela:
Niensko! Jeeeeetje, jij wordt beroemd met al die uitzendingen! ik heb je hele verhaal geluisterd op RTL nieuws! Er wordt hier gezegd dat iedereen aan het plunderen is geslagen, kijk je goed uit!? Ik denk aan je, en Take care!
xx -
01 Maart 2010 - 16:48
Samantha:
hey nien,
Nadat ik het nieuws hoorde heb ik je meteen gesmst, maar hoorde ook dat de verbindingen niet goed werken daar, of ik heb een oud nummer van je, dat kan natuurlijk ook. Maar goed ik ongerust wachten op wat nieuws.
Gelukkig lees ik nu dan ook dat ondanks de heftige ervaring alles wel goed met je is...
een pak van mijn hart, kun je wel zeggen...
Ik vind het vreselijk dat je dit heb meegemaakt en dat je nog niet in contact hebt kunnen komen met je vrienden uit talca. Ik hoop dat je ongerustheid voor hun snel wordt weggenomen en alles met hen in orde is.
Rustig aan
Groetjes Samantha, Ricardo en Jelmar.
p.s. geboortekaartje al ontvangen? -
01 Maart 2010 - 19:51
Frank Engering:
Heftig verhaal zeg. Sterkte met alles en wees voorzichtig.
Groet Frank -
02 Maart 2010 - 10:59
Els En Cees:
Nienke, we waren zondag bij oma en hebben toen t hele verhaal al gehoord. We wisten ook al dat t gelukkig goed gaat met jou. Hopenlijk hoor je snel iets van al je vrienden in talca.Maar als ik nu je verhaal lees krijg ik een brok in mijn keel, wat heb je n geluk gehad doordat je toch besloot om in santiago te blijven.Hety heeft zo moeten zijn. We denken aan je en blijven het nieuws volgen. groetjes en dikke kus van ons -
03 Maart 2010 - 20:58
Oma Speet:
Hallo Nienke, ik zit nu bij Trudy en Hans je berichten te lezen. Kind wat heb jij veel meegemaakt. Ik hou contact met jouw moeder en bel haar reglmatig hoe het met je gaat. Ik denk aan je en hoop gauw goede berichten te horen over al je vrienden. Ik ben trots op je dat je ondanks alles wat je meemaakt toch nog zoveel mensen kunt helpen. Heel veel liefs Oma. -
04 Maart 2010 - 11:28
Sarah:
nien, ik ben zooo blij dat je er nog bent, en dat het goed met je gaat. Doe alstjeblieft alsnog heel voorzichtig!
Liefs sarah -
04 Maart 2010 - 13:43
Marlies:
Nienke,Nienke toch wat heb jij een beschermengelen op je beide schouders zitten!! Wat een geluk!! Zie je jouw tijd is het nog niet.Wij weten zo wat je doormaakt,Theo en ik hebben het zelfde meegemaakt 25 jaar geleden in Mexico.Jij was nog heel klein.Maar wat een toeval al 3 van de familie een aardbeving meegemaakt in midden/zuid amerika.Onze beschermengelen wonen daar.Wij wensen je heel veel sterkte de komende tijd.(Misschien toch maar naar huis,voor mama zal dit erg moeilijk zijn een kind zo ver in deze omstandigheden). Wij waren dit weekend in Kaapstad bij Stefan,dat wij hebben niet heel veel mee gekregen van de aarbeving.Stefan had wel een berichtje dat het goed met je ging.Heel veel groeten van ons Theo,Sander,Stefan en Marlies.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
