Op de fiets door het rampgebied
Door: Nienke
05 Mei 2010 | Chili, Talca
Hoi allemaal,
Even weer een berichtje. Alles ok in Santiago. Ik ben druk bezig met me scriptie wat allemaal een beetje traag gaat maar ik doe erg me best. Verder voetbal... ik mag nog steeds geen wedstrijden spelen omdat de KNVB een internationale transferakte moet ondertekenen en opsturen naar Chili. Wat een gedoe zeg allemaal! Ook is er heel veel concurrentie, ik moet echt hard me best doen. Er zijn ongeveer 26 meiden denk ik. Elke donderdag maken ze de selectie (18 personen) bekend voor het weekend. Hard blijven trainen dus.
Vorige week was ik even naar Talca geweest. De universiteit is weer begonnen dus al mijn vrienden zijn er weer. Ik was natuurlijk al in Talca geweest na de aardbeving maar het was toch weer schokkend wat ik allemaal zag. Er zijn al heel veel huizen gesloopt. Er zijn dan gewoon lege plekken op straat. In totaal moeten er 2.400 huizen worden gesloopt. Het erge is dat ik op sommige plekken me niet eens meer kan herinneren wat er nou stond. Bij het busstation is bijna een heel blok van de straat weg, zo raar.
Een avond ging ik bij vrienden langs. Rond half 12 besloot ik om toch maar naar huis te gaan. Het was donker, mistig en koud. De herfst is duidelijk begonnen. Ik fietste door het oude deel van Talca. Onherkenbaar, het was zo donker (nog geen elektra daar) en zoveel brokstukken dat ik geen idee meer had waar ik nou was. Het was doodstil op straat en met het maanlicht ging ik op mijn richtingsgevoel af. Halve huizen, scheuren in de weg, soms elektriciteitsdraden die op de straat hingen, ielll Ik was stiekem wel heel erg bang. Al helemaal toen er een blaffende hond achter me aan kwam rennen. Zou een rondje fietsen in een oorlogsgebied ook zo zijn? Met een bonkend hart toch goed thuis gekomen. 30 seconden in bed.. krrrrraaaaaaakkkkk naschok... Oh ja.. ik was alweer bijna gewend geraakt aan het leven zonder schokken maar in Talca trilt het nog om de dag.
Omdat ik alleen naar Talca ging dit keer kon ik niet veel mee nemen. In Santiago had ik 20 sjaals, 20 paar handschoenen en wat speelgoed gekocht. Op een middag belde ik tia op om te vragen of ze zin had om met me mee te gaan om uit te delen. We gingen naar het zuidelijke deel van Talca. Op zich leeft Talca een beetje weer, maar 4 blokken van het centrum was het echt weer een rampgebied. Sommige mensen hebben nu houten huisjes maar die helpen echt niet tegen de kou of harde regen. We spraken mensen die we de vorige keer ook eten hadden gegeven. Ik heb die keer een foto gemaakt van een oude man op een stoepje, echt een hele mooie foto vind ik zelf. Die man kwam ik gewoon tegen! Hij heeft nu een mooie roze sjaal en handschoenen gekregen.
Even verder op weer tenten, ik vroeg of er kinderen waren maar nee. In Santiago had ik van die rubic kubussen gekocht, lekker iets om te doen dacht ik. Toen ik een man sprak van ongeveer 50 jaar denk ik en ik een kubus in me hand had werden ze ogen opeens heel groot.. ‘Ohhhhh heb je een kubus? Die vind ik zooo leuk.’ Wilt u er eentje vroeg ik. ‘Echt? Mag ik er een, oh wat geweldig.’ Zo blij was hij ermee. Met een grote glimlach liep hij weg. Het was echt heel erg schattig.
Ik heb heel veel vrienden gezien in Talca. Vele had ik sinds december niet meer gezien. Heel erg leuk om er weer te zijn. Ik ga volgend week denk ik terug om daar mijn verjaardag te vieren en een grote hulpronde te houden. Hopelijk kan ik dan al het geld uitgeven.
Er was een paar dagen geleden weer een grote naschok. Ik had die avond maar 3 uur geslapen omdat ik heel vroeg de wekker had gezet om Ajax te luisteren. Wilde toch graag weten of het zou lukken of niet. Ik was zo chagrijnig dat ik daarna weer ben gaan slapen en niet wilde opstaan dat ik die hele beving niet eens gevoeld heb! Hahaha.
Nou, jullie zijn weer een beetje op de hoogte!
Groetjes,
Nienke
Even weer een berichtje. Alles ok in Santiago. Ik ben druk bezig met me scriptie wat allemaal een beetje traag gaat maar ik doe erg me best. Verder voetbal... ik mag nog steeds geen wedstrijden spelen omdat de KNVB een internationale transferakte moet ondertekenen en opsturen naar Chili. Wat een gedoe zeg allemaal! Ook is er heel veel concurrentie, ik moet echt hard me best doen. Er zijn ongeveer 26 meiden denk ik. Elke donderdag maken ze de selectie (18 personen) bekend voor het weekend. Hard blijven trainen dus.
Vorige week was ik even naar Talca geweest. De universiteit is weer begonnen dus al mijn vrienden zijn er weer. Ik was natuurlijk al in Talca geweest na de aardbeving maar het was toch weer schokkend wat ik allemaal zag. Er zijn al heel veel huizen gesloopt. Er zijn dan gewoon lege plekken op straat. In totaal moeten er 2.400 huizen worden gesloopt. Het erge is dat ik op sommige plekken me niet eens meer kan herinneren wat er nou stond. Bij het busstation is bijna een heel blok van de straat weg, zo raar.
Een avond ging ik bij vrienden langs. Rond half 12 besloot ik om toch maar naar huis te gaan. Het was donker, mistig en koud. De herfst is duidelijk begonnen. Ik fietste door het oude deel van Talca. Onherkenbaar, het was zo donker (nog geen elektra daar) en zoveel brokstukken dat ik geen idee meer had waar ik nou was. Het was doodstil op straat en met het maanlicht ging ik op mijn richtingsgevoel af. Halve huizen, scheuren in de weg, soms elektriciteitsdraden die op de straat hingen, ielll Ik was stiekem wel heel erg bang. Al helemaal toen er een blaffende hond achter me aan kwam rennen. Zou een rondje fietsen in een oorlogsgebied ook zo zijn? Met een bonkend hart toch goed thuis gekomen. 30 seconden in bed.. krrrrraaaaaaakkkkk naschok... Oh ja.. ik was alweer bijna gewend geraakt aan het leven zonder schokken maar in Talca trilt het nog om de dag.
Omdat ik alleen naar Talca ging dit keer kon ik niet veel mee nemen. In Santiago had ik 20 sjaals, 20 paar handschoenen en wat speelgoed gekocht. Op een middag belde ik tia op om te vragen of ze zin had om met me mee te gaan om uit te delen. We gingen naar het zuidelijke deel van Talca. Op zich leeft Talca een beetje weer, maar 4 blokken van het centrum was het echt weer een rampgebied. Sommige mensen hebben nu houten huisjes maar die helpen echt niet tegen de kou of harde regen. We spraken mensen die we de vorige keer ook eten hadden gegeven. Ik heb die keer een foto gemaakt van een oude man op een stoepje, echt een hele mooie foto vind ik zelf. Die man kwam ik gewoon tegen! Hij heeft nu een mooie roze sjaal en handschoenen gekregen.
Even verder op weer tenten, ik vroeg of er kinderen waren maar nee. In Santiago had ik van die rubic kubussen gekocht, lekker iets om te doen dacht ik. Toen ik een man sprak van ongeveer 50 jaar denk ik en ik een kubus in me hand had werden ze ogen opeens heel groot.. ‘Ohhhhh heb je een kubus? Die vind ik zooo leuk.’ Wilt u er eentje vroeg ik. ‘Echt? Mag ik er een, oh wat geweldig.’ Zo blij was hij ermee. Met een grote glimlach liep hij weg. Het was echt heel erg schattig.
Ik heb heel veel vrienden gezien in Talca. Vele had ik sinds december niet meer gezien. Heel erg leuk om er weer te zijn. Ik ga volgend week denk ik terug om daar mijn verjaardag te vieren en een grote hulpronde te houden. Hopelijk kan ik dan al het geld uitgeven.
Er was een paar dagen geleden weer een grote naschok. Ik had die avond maar 3 uur geslapen omdat ik heel vroeg de wekker had gezet om Ajax te luisteren. Wilde toch graag weten of het zou lukken of niet. Ik was zo chagrijnig dat ik daarna weer ben gaan slapen en niet wilde opstaan dat ik die hele beving niet eens gevoeld heb! Hahaha.
Nou, jullie zijn weer een beetje op de hoogte!
Groetjes,
Nienke
-
07 Mei 2010 - 22:00
Hans En Trudy:
Hoi Nienke,
Een transferakte laten tekenen door de KNVB; dat is wel allemaal officieel zeg.
Fijn dat je weer veel vrienden hebt kunnen zien in Talca en dat je met kleine dingen weer een aantal mensen hebt kunnen steunen.
Die nabevingen worden voor jou zo zoetjes aan zo gewoon dat je erdoorheen slaapt en van een wekker ( om Ajax te luisteren ) wordt je wel wakker. Dat is eigenlijk wel vreemd, vind je niet?
Nienke alvast een fijne verjaardag volgende week.
Groetjes van ons allen. -
08 Mei 2010 - 19:05
Eef:
haha ajaxfan;) -
13 Mei 2010 - 21:29
Marlies En De Rest:
Hoi Nienke, via deze weg willen wij je van harte feliciteren met je verjaardag !! 25 jaar al weer.Jij zal vast een leuk feest hebben in Chili met al jouw vrienden. Want jouw verhalen lezend heb je er heel veel in Chili en met name zo meelevend en gastvrij! Dat zijn dan toch de warme latino's en wij maar kille hollanders.Geniet van de laatste weken , de tijd begint al op te schieten .Al zal je deze periode in Chili natuurlijk nooit meer vergeten.Heel veel groeten Theo,Stefan, Sander en Marlies.
-
14 Mei 2010 - 10:09
Els En Cees:
Nienke,wij willen je, vandaag 14 mei,van harte feliciteren met je verjaardag.Hier in nederland zou je zeggen:een pretttige dag gewenst met veel kadoos,maar dat ligt nu even anders.Veel geluk en succes in wat je daar allemaal doet.Daarvoor n kleine bijdrage van mij.groetjes en dikke X uit Tholen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
