Voetbal en helpen in het zuiden

Hoi allemaal,
Twee dingen! 1 ik heb eindelijk nieuws over voetbal en 2 een verslag van de hulp in het rampgebied.

Voetbal:
Donderdag was de laatste en beslissende training. Ik had de afgelopen tijd niet heel erg goed staan spelen omdat ik meer bezig was met het regelen van de hulp in het zuiden. Deze training deden we een beetje fysiek werk en een partij spel. Er waren 30 meiden en maar plek voor 23. De trainer wilde een 11-11 wedstrijd doen maar ik zat daar niet bij, dat was het dan dacht ik. Hij vroeg nog waar we eventueel zouden willen spelen als hij mensen nodig had, ik zag de bui al hangen. Toen kwam de trainer erachter dat hij een keeper te weinig had en vroeg aan de wissels of er iemand wilde keepen, zonder na te denken gilde ik gelijk SI!

Oehh muts dacht ik daarna, zo kom je misschien nooit als wissel in aanmerking en verpruts je het in het doel. Maar op z’n minst stond ik in het veld en kon ik veel coachen, laten zien dat ik wel iets van het spel weet. Of een gegeven moment kwam er een meisje op me afgerend , ik weet nog steeds niet hoe ik die bal heb tegenhouden maar ik maakte me toch een duik naar de linker hoek, NIET te geloven!!! BUENA HOLANDA gilde de trainer. Toen ik vroeger keepster was kon ik nooit naar de linker hoek duiken, geen idee hoe ik dat nou weer gedaan heb.

Daarna mocht ik nog een beetje in het veld spelen. Ging niet echt geweldig dus ik dacht echt dat ik er was geweest. Toen we naar de bank liepen kwam de trainer naar me toe en zei dat hij me graag wilde inschrijven als nieuw lid, JAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!!!!!!!!! Toen begon hij met zijn hele speech en wees hij officieel de mensen aan die weg moesten. Zo fijn dat ik het al wist anders had ik het echt niet uit gehouden van de zenuwen.

Maar nu komt dus het mooiste... tijdens het strekken zei hij, Oh en Holanda (Nienke is echt te lastig om uit te spreken) die kunstjes die als keeper, geweldig. Je training zal bestaan uit veld en keeperstraining, je wordt de tweede keepster. Wat een grap!!!


Ik speel dus voor Audax Italiano in de eredivisie voor vrouwen in Chili. We moeten gewoon een keer 1000 reizen voor een uitwedstrijd! Het stadion is zooooo mooi. We trainen daar ook. Er passen 12.000 mensen in en heerlijke kunstgrasmat. De kleedkamers zijn zo fijn, er is zelfs muziek! De competitie start volgende week al, spannend! Hier is een foto van het station:
http://i150.photobucket.com/albums/s106/dleyton/estadio/estadio-la-florida.jpg

Verslag hulp na de aardbeving:
Ik ben afgelopen weekend weer naar het zuiden gegaan om de mensen daar te helpen. Hier zijn de fotos:

http://picasaweb.google.nl/nienkespeet14/TerremotoIIDeel1#

Toen mijn oude buurmeisje in Talca (meisje uit Duitsland) door had dat ik met mijn mail heel veel geld binnen kreeg heeft zij hetzelfde gedaan. Geld bleef maar binnen stromen en daardoor konden we dus nog een ronde hulp bieden met haar geld en wat ik nog over had. Ik ging dus met Sophie, Gonzalo en Alvaro naar het zuiden. Het was nog even spannend want je mag nog steeds niet tussen 24 en 6 uur op straat zijn. En we kwamen rond half 1 aan, maar gelukkig geen politie tegen gekomen.

De volgende dag hebben we denk ik wel 4uur doorgebracht in de groothandel om alles te kopen. Ik denk dat we voor ruim €1000 hebben ingekocht. Daar gingen 150kilo rijst, 150 liter melk, 4.000 rollen wc papier etc de vrachtwagen in. Daarna het zelfde idee als de vorige keer, tasjes gemaakt om het uitdelen wat sneller te laten gaan, zie foto’s.

3 uur geslapen want het is toch best een klus allemaal, en op naar het zuiden! We gingen richting Cauquenes, dichtbij het episch centrum, Onderweg stopte we bij huizen langs de weg want daar was nog heel weinig hulp geweest. Toen we aankwamen bij het dorp wisten we niet zo goed wat we moesten doen dus vroegen we maar hulp aan de militairen. Die verwezen ons naar hun kamp om met de baas te praten. Reden we dus zomaar even het legerkamp binnen!!! Ga zitten chicos.. kregen een hele uitleg van de baas. Hij zei dat ze ons zouden begeleiden en zouden helpen met uitdelenen verdubbelen wat wij hadden!. Onder begeleiding van 15 militairen (MET GEWEREN!!!) gingen we dus naar een sector waar al dagen geen hulp was geweest.

Vele van jullie weten dat ik stiekem gewoon clini-clown wil worden. Dit was mijn kans! Natuurlijk hebben mensen eten nodig, maar ook hoop, iets om om te lachen. Ik was in Santiago dus langs een feestwinkel gegaan en had een heel groot berenpak gehuurd. Daarnaast wat speelgoedauto's, bellenblaas en plastic beestjes om aan de kinderen uit te delen.

Mijn vrienden hielden zich bezig met het uitdelen van het de tasjes en ik ging in mijn mega berenpak opzoek naar kinderen om speelgoed en snoepjes uit te delen. Volwassenen kreeg een grote omhelzing van "la osita " (beer in het Spaans) Nah.. ik heb er geen worden voor, kinderen kwamen letterlijk hun overgebleven huizen uitgestormd en kwamen rennend naar me toen om me te omhelzen. Ook de volwassenen wisten niet wat ze overkwam, ze omhelsden me alsof ik al jaren lang familie was en bedankte me alsof ik ze net €1.000.000 had gegeven. Stond ik daar in een klein dorp in Chili, in een berenpak te dansen in de straten met allemaal kinderen in me armen, het was zo mooi. Had het alleen wel bloedheet, haha.

Toen we iedereen zo een beetje hadden gehad gingen we terug naar Talca. Een kindje vroeg smekend of ik please terug kon komen een andere dag.. jeetje wat moet je daar nou op antwoorden??? Ik zei maar dat ik het aan me moeder zou vragen ;-p

De volgende dag in Talca gingen we opzoek om de overige spullen uit te delen. Het zuidelijke deel van Talca wat ik eigenlijk helemaal niet zo goed ken is echt in puin. Ik had het nog niet gezien maar het was echt hartverscheurend, het leek oorlog, na de ontploffing. Mensen in zelfgemaakte tenten, vieze kleding met echt helemaal niks. Een meisje zonder schoenen of ouders. Mensen die onze truck letterlijk bestormde omdat ze geen eten hadden. In een van de tenten woonde 5 travestieten, nahh wat een show was dat! Toen ik vroeg of ze koekjes wilde kreeg ik het antwoord “nou, normaal niet want ik moet op mijn figuur letten, maar nu heb ik zoveel honger dus dan mag het wel.”Die mensen bestaan ook, die hebben ook honger maar het was zo maf.

Het ergste was toen de truck leeg was en we mensen teleur moesten stellen, toen ik het kindje weg zag lopen zonder schoenen, heb echt zitten huilen. Het is zo naar om die mensen daar achter te laten, gelukkig hebben we weer een klein beetje kunnen doen. Verkleed de straat op gaan was echt een hit. Ik heb nog een beetje geld over dus misschien dat we dat weer een weekend gaan doen in de toekomst. Mochten jullie nog kennissen hebben die een bijdrage willen leveren, kan dus gewoon nog! 4407183 ING, Nienke Speet Amsterdam


Groetjes,
Nienke