1435km van de dichtbijzijde McDonalds vandaan

Hoi allemaal,

Toch maar even een verhaaltje want ik heb weer veel te vertellen. Na oud en nieuw was het eindelijk tijd voor onze rit naar het zuiden. Om het verhaal beter te kunnen volgen is het misschien beter om eerst even naar de kaart van Chili te kijken

http://images.google.cl/imgres?imgurl=http://www.aisen.cl/repositorio/arch480.jpg&imgrefurl=http://www.aisen.cl/spanish/mapa.php%3Fid%3D10&usg=__kKQJxN3bI2xLSG0VoQjN08p4XYw=&h=855&w=640&sz=99&hl=es&start=11&tbnid=sFiZvA68KRgPQM:&tbnh=145&tbnw=109&prev=/images%3Fq%3Dmapa%2Bsur%2Bchile%2Bvilla%2Bohiggins%26hl%3Des%26sa%3DX

Het zuiden van Chili (Patagonie), met name Torres del Paine is heel erg bekend en dus toeritisch. Maar tussen Talca en Torres del Paine is er nog minstens 1500km land. Er zijn een paar manieren om in zuid Patagonié aan te komen.
1. Je neemt de bus van Puerto Montt naar Puerto Natales (33uur)
2. Je neemt de boot van Puerto Montt naar Puerto Natales (3 dagen en €600)
3. Je gaat tot de weg ophoud in Chili en loopt drie dagen totdat je in Argentinie aankomt.


Tina (meisje uit Duitsland die ook in Talca heeft gestudeerd) en ik gingen voor optie 3. De lonely planet raad deze optie niet heel erg aan maar het is te doen. Je moet heel goed plannen want je reist in de middle of nowhere. Deze weg heet de Carratera Austral. Deze weg (de enige weg in Chili in dit gebied) loopt van Puerto Montt tot Villa O´higgens (zie kaart) Weinig transport, weinig eten te koop, geen internet, geen telefoonverbinding en maar één weg die richting het zuiden gaat. Spannend dus! Met een te zware rugzak en tent gingen we op een zaterdag avond met de bus naar Puerto Montt. In Puerto Montt namen we de boot naar Coyhaique waar we bij vrienden bleven slapen. We wilde graag snel verder richting het zuiden maar zoals ik al zei; weinig transport en moesten we 2 dagen wachten.

We gingen verder naar Puerto Rio Tranquillo waar we kampeerde aan een super groot en blauw meer. Aan alle kanten bergen met of zonder sneeuw. We namen een bootje om grotten van marmer te bekijken en één dag hebben we een gletsjer beklommen, zo stoer!! Eerst moesten we een berg beklimmen, daarna kwamen we aan en moesten we nog 2 uur over rotsen en kleine bergjes totdat we bij het ijsveld aan kwamen. Overal bergen, ijs, stenen en bomen. Geen mens te bekennen, Tina de gids en ik liepen over de gletsjer 2 a 3 uur, het was geweldig, puur natuur! Het is zo mooi hier, alleen maar natuur, meer na meer, berg na berg het is moelijk te beschrijven hoe mooi het hier is.

De reis ging verder via Cochrane waar we ook 3 dagen vast zaten omdat er geen bussen gingen. We hebben 6 uur langs de weg zitten wachten maar de 2 autos die voorbij kwamen hadden geen plek om ons mee te nemen. Ondertussen hadden we Lenka (Tsjechie) Jana en Sebastiaan ( Duitsland) en de Mexikaan leren kennen die dezelfde route maken. Er gezellig was het wel op de camping die dagen maar bij toen we in de bus en stukje met de boot zaten naar het einde van de Carratera Austral en Villa O´Higgens. Aangekomen in O´Higgens kwamen we onze fietsende Chileense vrienden tegen. Er zijn veel mensen die de route fietsen, echt gestoord! We hebben mensen ontmoet die 18maanden geleden in Alaska zijn begonnen en helemaal tot de zuidpool gaan, je moet er maar zin in hebben.

Aangekomen in O´higgens begon de echte survival tocht. De eerste dag 22km met rugzak de Chileense grens over naar Argentinie. Lopen, lopen lopen. berg op en berg weer af, geen mensen te vinden en waaien dat het deed whoe.. Na een paar uur kwamen we aan bij een rivier met een halve brug, fijn! Broek uit rugzak over je hoofd het IJS EN IJS koude water door. Oh mijn God wat deed het pijn. Na een paar uur verder achter een boom tussen de bergen kwam er uit het niets een bord te voorschijn; ARGENTINA. Whoehoe! Nog 7 km te gaan tot het einde van de dag. Lago Desierto was het eindpunt van de dag. Toen het meer inzicht kwam slaagde we allemaal een kreet van vreugde. Aangekomen bij het meer langs de douane, een klein huisje met een dikke Argentijn die daar woonde. Het was een drukke dag geweest zei ie, maar liefst 5 mensen waren lang gekomen. Tentje opgezet in de tuin van de doaune een groot bord met pasta en snel slapen want de volgende dag stond er weer een lange wandeling op het programma. Weer een keuze, je kan de boot nemen naar het andere kant van het meer Lago Desierto of je kan lopen. De boot kost €25, lopen dus maar. Toen we de volgende dag wakker werden stormde de regen zowat de tent binnen. Iedereen van het reisgezelschap had goede bergschoenen, regenpak en een hoes voor zijn rugzak maar ik niet. De boot lag aangemeerd wat te doen??? Ik liep naar de boot om te vragen of we onze rugzakken met de boot mochten meesturen en aan de andere kan ophalen, NEE! Dat kleine stukje en mijn hardloopschoenen waren al doorweekt. Hmmm toch maar gewoon lopen dacht ik. Gelukkig kon ik een regenbroek en jas van Jana en Sebas lenen. We begonnen te lopen wat een regen!! Al gauw hadden we door dat het niet makkelijk zou worden. Niets stond aangegeven, de paden waren meer modder dan paden en de kleine riviertjes die je moest oversteken werden groter en groter. De regen bleef maar komen. Geen mens die we tegen kwamen en de modderpoel werd steeds groter en de rugzak steeds zwaarder. We liepen door iedereen ondertussen zeiknat. Een misstapje en je viel 10 tot 20 meter diep het meer in. Het hield maar niet op! Na uren kwamen we eindelijk aan. De bus naar het dorpje was al vertrokken dus waren we nog al de sjaak! Er was helemaal niks aan de overkant een klein huisje van de politie. We klopte aan en gelukkig mochten we naar binnen. We maakte wat thee en wachtte totdat de regen stopte en toen moesten we de tent opzetten. ALLES wat nat, al mijn kleren zelfs we slaapzak. Ik had het zooo koud die nacht. Gelukkig kwamen we de volgende dag iemand tegen die ons naar Chalten bracht.

Ik kan nog heel veel meer vertellen maar het wordt een beetje lang maar ondertussen hebben we nog meer gelopen in het park waar de reusachtige bergen Fitzroy en El Torre zijn, de mega gletsjer Perito Moreno bezocht (google please om de fotos te zien) en ondertussen zijn we weer terug in Chili en morgen op naar Torres del Paine, weer 4 dagen trekken met rugzak. Daarna met de bus naar Usuhai, en ja!!! Dan zijn we bijna op de zuidpool!!!

Daarna heb ik nog 1 week in Talca o malles op te ruimen. 8 feb ben ik weer in Amsterdam!
Groetjes Nienke