Van 0 tot 4500meter hoog en van -10 tot 40C

Van 0 tot 4500meter hoog, van -10 tot 40C door de droogste woestijn van de wereld EN 100 dagen in Chili.
----------------------------------
www.picasaweb.google.com/14nienke14/

Natuurlijk ben ik hier om te studeren maar ik vond dat ik stiekem wel een weekje van school mocht spijbelen om meer van Chili te ontdeken. Voor de mensen die al een tijdje niet meer op de kaart hebben gekeken.. Chili is gigantisch! 6171km lang om precies te zijn. Ook qua landschap heeft Chili van alles te bieden. Een woestijn in het noorden, de zuidpool in het zuiden en tussenin allemaal wijgaarden en fruitplantages, standen met wit zand of zwart zand of rotsen. En ohja.. bijna vergeten de gigantische bergen van het Andes Gebergte, met of zonder sneeuw van noord tot zuid.

Het zuiden van Chili (Patagonie) is het juweeltje maar het noorden mag er zeker ook wezen. Afgelopen week ben ik met Claire (uit Australie die ook in stgo Spaans aan het leren was) naar het noorden gegaan.
We vlogen van Santiago naar Iquique, ongeveer 2 uurtjes. Toen we landde dacht ik dat het een grapje was. MIDDEN IN DE WOESTIJN!!! Dat kon toch niet waar zijn?? Er was niks, helemaal niks! Een landingsbaan en een klein huisje, dat was het! Iquique zelf was iets verder op. Het stadje heeft aan een kant de zee en aan de andere kant wordt het ingesloten door hele hoge duinen, raar gevoel dus. Op alle hoeken van de straat staat aangegeven waar mensen naar toe moeten rennen in het geval van een tusnami, heel fijn idee!! In Iquique waren we niet zo heel lang. De volgende dag hebben we een tour gedaan door de woestijn lang allemaal kleine dorpjes die opeens vanuit de woestijn opduiken. Ook zijn we langs het verlaten dorpje Humberstone gegaan. De was vroeger een abeidersdorp voor de zoutwinning maar omdat iemand opeens een beter proces had uitgevonden werd iedereen werkloos en moest iedereen uit het dorp vertekken. Alle huizen staan er nog, midden in de woestijn maar niemand woont er meer.

De volgende dag gingen we naar Arica (5uur van Iquique), helemaal in het noorden van Chili, je kon Peru zien. Arica is historisch heel belangrijk voor Chili omdat het zo dicht bij de grens is. Vanuit Arica kan je naar Parque Lauca met het hoogste meer van de wereld. Ik weet dat ik veel fotos heb maar bekijk alsjeblieft deze fotos want het is onwaarschijnlijk mooi. Enige probleem... Arica is aan de kust en dit park ligt op 4500m hoogte. Iedereen vertelde ons dat het geen probleem zou zijn. ¨Maar ik kom uit Nederland, we hebben daar geen bergen, de bruggen over de Amstel zijn al een hele klim voor mij¨. Maak je maar geen zorgen, drink veel coco thee en doe rustig aan.

De volgende ochtend (heel vroeg) gingen we in een busje samen met nog wat mensen
op naar het park. Het uitzicht was geweldig, we reden door de wolken naar boven en langs kleine dorpjes waarvan je je afvraagd hoe mensen er ooit kunnen leven. We hadden onderweg kleine pauzes bij wat kerkjes, begraafplaatsen en dronken veel coco thee. Onderweg veel wilde dieren; verschillende soorten llamas, soort konijnen, vogels en veel meer. Toen we bij het meer aankwamen kon ik inderdaad het hoogte verschil voelen. Het meer en de vulkanen aan de andere kant waren zo mooi dat ik het bijna niet kon geloven. Daarna gingen we rustig weer naar beneden, wat een dag. Gelukkig niet ziek geworden!

De volgende plaats op de planning was San Pedro de Atacama. Dit dorpje ligt ook midden in de woestijn maar aan de andere kant vlakbij Bolivia. We namen de nachtbus van Arica naar San Pedro. Dwars door de Atacama woestijn, WAT EEN STERREN!!! Ik kon me ogen niet geloven. Ik heb met verbazing naar buiten zitten staren.12uur later kwamen we ´s ochtends aan in San Pedro. Op naar ons hostal om onze spullen te dumpen. San Pedro is erg klein maar heel toeristsch en begrijpelijk. Er is heel erg veel te zien rondom San Pedro. We verbleven 4 dagen in San Pedro en hebben alle hoogte punten gezien. We begonnen gelijk met de zoutvlakkte waar we in kleine meertje zwommen waar het 18keer zouter is dan de zee, je blijft dus drijven. Tip: probeer het water niet te drinken, het doet PIJN! We bleven tot de zonsondergang en reden terug in het donker. Op de terugweg (pikdonker midden in de woestijn, geen wegen etc) stopte de gids de auto, ¨chucha, anybody know the way back?¨ haha heel grappig. Na 2 uur waren we thuis.

De volgende dag gingen we naar Valle de la luna om de zonsondergang te bekijken, hier kan ik niets over schrijven, bekijk de fotos alsjeblieft! De dag daarna werden we om 4.00 ´s ochtends opgehaald om naar de Tatio gijzers te gaan. De gijzers stoppen als de zon opkomt dus je moet er voor zonsopgang zijn. Na 2 uur rijden kwamen we aan. Het was een maf gezicht, een veld waar allemaal stoom uitkwam en kleine plasjes water dat aan het pruttelen was. Het was nog steeds donker maar begon licht te worden. Omdat we nog steeds in de woestijn waren was het KOUD, -7C ongeveer maar zodra de zon opkwam zweet je je te pletter en kon alles weer uit. Na een ontbijtje, eitje koken in het kokend water van de gijzers was er een terma waar je kon zwemmen, zie foto´s. Het water was niet heel heet maar de stenen op de bodem wel! Op de terugweg nog even gezwaaid naar Bolivia en naar nog meer llamas, wilde flamingos en nog veel meer wilde beesten.

In het hostel hadden we ondertussen vrienden gemaakt met wat jongens uit Ierland, UK en Zweden. De volgende dag hingen we een beetje rond met ze alle want onze bus naar Santiago vertrok pas rond 18uur. Ik heb een paar uurtjes een fiets gehuurd en ben een beetje rondgaan fietsen om meer van het echte San Pedro te zien. En toen... 23uur in de bus naar Santiago. Toen we aankwamen in stgo snel wat gegeten, naar bed en de volgende dag naar Talca.

Tijdens onze reis hebben we de zee, sneeuw, woestijn, bergen, gijzers, vulkanen, zoutvlaktes, vallende sterren en ontelbare wilde beesten gezien. Die 71uur in bussen waren het ZOOOO waard.

100 dagen in Chili
Omdat ik geen verjaardag heb in Chili zocht ik al een tijdje naar een excus om toch een groot feest te geven.. Tijdens een verveelbui kwam ik erachter dat 14 oktober mijn 100ste dag in Chili zou zijn. Dat vond ik wel een goede reden voor een groot feest. Iedereen werd ingelicht, dagen eerder werd er gestudeerd om de schade te kunnen opvangen en pisco werd ingeslagen. Toen ik thuiskwam hadden Maka, Maca en Javie het hele huisversierd met balonen en een grote poster: FELICES 100 DIAS EN CHILE en allemaal foto´s, super lief. Rond 12uur begon het huis, voor-en achtertuin vol te stromen. Het was een groot feest al snel werd besloten dan we mijn 110 dagen ook maar moesten vieren.

Algemeen
Het gaat dus heel erg goed hier (Talca). De zomer is begonnen en het is ruim in de 20C elke dag. Nog maar een paar weken school te gaan en dan is het zomervakantie. Over het langer blijven in Chili ben ik erg aan het twijfelen. Niet omdat ik niet langer wil blijven want daar is geen twijfel over mogelijk. De stages die ik hier zou kunnen lopen zijn in bedrijven of functies die me voor later niet echt aanspreken. Nog even over nadenken dus...

Nou dat was weer een heel verhaal. Bekijk de fotos!
www.picasaweb.google.com/14nienke14


Saludos,
Nienke