Kris kras door China
Door: Nienke
03 September 2011 | China, Chengdu
Hoi allemaal,
Jullie vragen jullie natuurlijk wel af of ik de treinreizen heb overleefd, nou dat heb ik, vraag niet hoe haha. Pak de atlas erbij want dan kan je het verhaal misschien wat beter volgen.
Dit heb ik afgelopen week afgelegd:
Bejing-Datong-Xian-Shanghai-Guilin-Chengdu.
Het eerste deel heb ik samen met Stefanie uit Duitsland samen gedaan. s'Avonds toen we aankwamen op het station in Beijing was het al gelijk raak. We hadden staanplaatsen voor een rit van 7 uur. Voor de deuren van ons peron stonden honderden mensen te wachten. We moesten ongeveer 45 wachten en toen was ik het staan al zat. Toen de deuren open gingen was het echt niet normaal. Het was een kleine gang naar het peron toe en iedereen moet er door. Iedereen begon te duwen, trekken, gillen het was echt eng bijna. Gelukkig heb ik een rugzak zo groot al de gemiddelde Chinees dus ik kon goed terug duwen. Toen het person op begon iedereen te rennen, het was echt zo gevaarlijk.
Conduteurs stonden te gillen en serieus gooide mensen gewoon de trein in. Waar ben ik nu weer beland? In de Tweede Wereld Oorlog? Nee, de trein ging echt richting Datong en niet Auswitsch. Als laatste stapte ik in de trein, het was echt niet leuk meer. Iedereen zo dicht op elkaar. Weet amnesty hiervan? Na een half uur kwam de conducteur en blijknbaar hadden we toch een stoel. Over alles en iedereen heen geklommen en toen konden we zitten. Vraag niet hoe. Het was echt een ervaring. De 17 reis de volgende dag was precies hetzelfde. Hutjemutje opelkaar, denk maar niet dat je in die 17uur even naar de WC kan. Hahaha. Het was een goede ervaring, maar op advies van Stefanie zijn we daarna gaan vliegen. Vond ik niet zo erg want het scheelt zoveel tijd en is niet eens zo duur.
's Ochtends in Datong meteen de grotten bezocht, heel mooi, heel oud en heel veel boeddha beelden. Toen door naar Xian naar het beroemde leger, ook prachtig.
Shanghai, was alsof we thuis kwamen. Westerse stad met een skyline, Engelse gebouwen en de starbucks en de H&M, stiekem wel even fijn voor een paar dagen. In Shanghai een beetje uitgerust en rondgelopen, niet heel veel gezien eigenlijk ook omdat het weer slecht was. Mijn laatste ochtend ging ik koffie drinken met een meisje uit Chili (zooo gezellig) en een meisje uit Rusland. De laatste, mijn leeftijd was net na 5 jaar gescheiden van haar man en naar China gevlucht om bij te komen. Met ze drie'en hadden we een goed gesprek over mannen, net Sex and the City, maar dan in Shanghai.
Toen moest ik afscheid nemen van Stefanie want zij moest terug naar Duitsland en ik ging verder naar Guilin. EIndelijk de Chineese natuurlijk gezien. Prachtig gevaren op een rivier en rijsvelden bekeken. Heerlijk even die rust.
Nu ben ik in Chengdu. De eerste ochtend raakte ik aan de praat met een man uit de VS. Het was zo een raar gesprek, ik moet het echt vertellen.
Man: so you are from Holland, what are you going to do about global warming?
IK: well, I guess that if we all keep living like this we have a problem in Holland
MAN: well, you know what you should do, you know that Greenland is open. Just invade Denmark and take over Greenland.
IK: uhhh excuse me? I think it is to cold in Greenland.
(ik doe maar alsof ik er serieus op in ga).
MAN: no, by that time the whole world will be warmer. Really it's a good idea. I think you should do it.
IK: why does the US just not sign the Kyoto agreement and there is no problem
MAN: no, we cannnot do that. We have to compete with India and China.
IK: okay well why don't you give us a part of Afganistan or Iraq to live in, like Israel?
(ja, nu ga ik ook gemeen doen)
MAN: you want to live in Afganistan?
IK: YOU THINK I WANT TO LIVE IN GREENLAND?!?!?!?!?!
Man neemt een slok van zijn koffie en ik vraag me af of ze ook iets sterkers hebben want dit gesprek kost veel energie.
IK: and first of all, what has Denmark ever done to Holland that we should start a war with them?
MAN: yeah, well, I just think it's a good idea.
IK: can't we come live in the US?
MAN: hmmm, we will let some people in, no all.
Toen ben ik met het gesprek gestopt want het ging echt nergens over. Niet normaal toch??? Hij was zo serrieus, echt heel eng. Toevallig zat er een Nederlands echtpaar naast me die konden mee luisteren dus kreeg ik de bevestiging dat die man echt gestoord was. Hahahaha.
Vanavond ga ik naar Tibet!!! Eindelijk!!!!! Daar is deze reis eigenlijk allemaal mee begonnen. Mijn droom om naar Tibet te gaan. Ik heb geen idee wat ik kan verwachten. Wel kan ik vertellen dat het een drama was om allemaal te regelen. Je mag niet zomaar Tibet in, het moet allemaal geregeld zijn. Via internet een organisatie uitkiezen is altijd eng, vooral omdat je niet even langs kan lopen om te kijken of die toko wel echt bestaan. Ook alleen reizen maakt alles veel moeilijker. Heb je een groep ben je veel goedkoper uit. Na heel veel google, veel mail verkeer een organisatie uitgekozen, betaald en gisteren de documenten opgehaald. In mijn tas zit gewoon een treinkaartje naar Lhasa en mijn toegangsbewijs voor Tibet. GEWELDIG!!!!! Ook de treinkaartjes zijn weer een drama maar ik heb dit keer een bed gelukkig. 44uur duurt de treireis!!! 44uur!!!!! Hopelijk word ik niet ziek want het is behoorlijk hoog allemaal. Ik heb er zoveel zin in!
12 september is de tour over en ga ik verder op reis in Nepal. Hopelijk kan ik daar wat bergtochten doen.
Ik zal dan weer een verhaal schrijven! Ik heb een beetje snel geschreven dus hopelijk is het een beetje te lezen.
Groetjes,
Nienke
Jullie vragen jullie natuurlijk wel af of ik de treinreizen heb overleefd, nou dat heb ik, vraag niet hoe haha. Pak de atlas erbij want dan kan je het verhaal misschien wat beter volgen.
Dit heb ik afgelopen week afgelegd:
Bejing-Datong-Xian-Shanghai-Guilin-Chengdu.
Het eerste deel heb ik samen met Stefanie uit Duitsland samen gedaan. s'Avonds toen we aankwamen op het station in Beijing was het al gelijk raak. We hadden staanplaatsen voor een rit van 7 uur. Voor de deuren van ons peron stonden honderden mensen te wachten. We moesten ongeveer 45 wachten en toen was ik het staan al zat. Toen de deuren open gingen was het echt niet normaal. Het was een kleine gang naar het peron toe en iedereen moet er door. Iedereen begon te duwen, trekken, gillen het was echt eng bijna. Gelukkig heb ik een rugzak zo groot al de gemiddelde Chinees dus ik kon goed terug duwen. Toen het person op begon iedereen te rennen, het was echt zo gevaarlijk.
Conduteurs stonden te gillen en serieus gooide mensen gewoon de trein in. Waar ben ik nu weer beland? In de Tweede Wereld Oorlog? Nee, de trein ging echt richting Datong en niet Auswitsch. Als laatste stapte ik in de trein, het was echt niet leuk meer. Iedereen zo dicht op elkaar. Weet amnesty hiervan? Na een half uur kwam de conducteur en blijknbaar hadden we toch een stoel. Over alles en iedereen heen geklommen en toen konden we zitten. Vraag niet hoe. Het was echt een ervaring. De 17 reis de volgende dag was precies hetzelfde. Hutjemutje opelkaar, denk maar niet dat je in die 17uur even naar de WC kan. Hahaha. Het was een goede ervaring, maar op advies van Stefanie zijn we daarna gaan vliegen. Vond ik niet zo erg want het scheelt zoveel tijd en is niet eens zo duur.
's Ochtends in Datong meteen de grotten bezocht, heel mooi, heel oud en heel veel boeddha beelden. Toen door naar Xian naar het beroemde leger, ook prachtig.
Shanghai, was alsof we thuis kwamen. Westerse stad met een skyline, Engelse gebouwen en de starbucks en de H&M, stiekem wel even fijn voor een paar dagen. In Shanghai een beetje uitgerust en rondgelopen, niet heel veel gezien eigenlijk ook omdat het weer slecht was. Mijn laatste ochtend ging ik koffie drinken met een meisje uit Chili (zooo gezellig) en een meisje uit Rusland. De laatste, mijn leeftijd was net na 5 jaar gescheiden van haar man en naar China gevlucht om bij te komen. Met ze drie'en hadden we een goed gesprek over mannen, net Sex and the City, maar dan in Shanghai.
Toen moest ik afscheid nemen van Stefanie want zij moest terug naar Duitsland en ik ging verder naar Guilin. EIndelijk de Chineese natuurlijk gezien. Prachtig gevaren op een rivier en rijsvelden bekeken. Heerlijk even die rust.
Nu ben ik in Chengdu. De eerste ochtend raakte ik aan de praat met een man uit de VS. Het was zo een raar gesprek, ik moet het echt vertellen.
Man: so you are from Holland, what are you going to do about global warming?
IK: well, I guess that if we all keep living like this we have a problem in Holland
MAN: well, you know what you should do, you know that Greenland is open. Just invade Denmark and take over Greenland.
IK: uhhh excuse me? I think it is to cold in Greenland.
(ik doe maar alsof ik er serieus op in ga).
MAN: no, by that time the whole world will be warmer. Really it's a good idea. I think you should do it.
IK: why does the US just not sign the Kyoto agreement and there is no problem
MAN: no, we cannnot do that. We have to compete with India and China.
IK: okay well why don't you give us a part of Afganistan or Iraq to live in, like Israel?
(ja, nu ga ik ook gemeen doen)
MAN: you want to live in Afganistan?
IK: YOU THINK I WANT TO LIVE IN GREENLAND?!?!?!?!?!
Man neemt een slok van zijn koffie en ik vraag me af of ze ook iets sterkers hebben want dit gesprek kost veel energie.
IK: and first of all, what has Denmark ever done to Holland that we should start a war with them?
MAN: yeah, well, I just think it's a good idea.
IK: can't we come live in the US?
MAN: hmmm, we will let some people in, no all.
Toen ben ik met het gesprek gestopt want het ging echt nergens over. Niet normaal toch??? Hij was zo serrieus, echt heel eng. Toevallig zat er een Nederlands echtpaar naast me die konden mee luisteren dus kreeg ik de bevestiging dat die man echt gestoord was. Hahahaha.
Vanavond ga ik naar Tibet!!! Eindelijk!!!!! Daar is deze reis eigenlijk allemaal mee begonnen. Mijn droom om naar Tibet te gaan. Ik heb geen idee wat ik kan verwachten. Wel kan ik vertellen dat het een drama was om allemaal te regelen. Je mag niet zomaar Tibet in, het moet allemaal geregeld zijn. Via internet een organisatie uitkiezen is altijd eng, vooral omdat je niet even langs kan lopen om te kijken of die toko wel echt bestaan. Ook alleen reizen maakt alles veel moeilijker. Heb je een groep ben je veel goedkoper uit. Na heel veel google, veel mail verkeer een organisatie uitgekozen, betaald en gisteren de documenten opgehaald. In mijn tas zit gewoon een treinkaartje naar Lhasa en mijn toegangsbewijs voor Tibet. GEWELDIG!!!!! Ook de treinkaartjes zijn weer een drama maar ik heb dit keer een bed gelukkig. 44uur duurt de treireis!!! 44uur!!!!! Hopelijk word ik niet ziek want het is behoorlijk hoog allemaal. Ik heb er zoveel zin in!
12 september is de tour over en ga ik verder op reis in Nepal. Hopelijk kan ik daar wat bergtochten doen.
Ik zal dan weer een verhaal schrijven! Ik heb een beetje snel geschreven dus hopelijk is het een beetje te lezen.
Groetjes,
Nienke
-
03 September 2011 - 15:01
Hans En Trudy:
Je hebt weer veel gezien Nienke. En die rare Amerikaan; ja dat kan gebeuren. Er lopen wel meer van die rare Amerikanen rond over de wereld. Gelukkig doen de meesten normaal. Veel plezier in Tibet. -
04 September 2011 - 10:56
Frits & Alice:
Heftig allemaal...!Hoe overleef jij zulke lange treinreizen? Gelukkig dat jij Stefanie (ligt natuurlijk aan de naam) hebt ontmoet die met het briljante idee kwam om te vliegen!We volgen alles op de kaart, spectaculair maar...take care. -
04 September 2011 - 12:55
Eelke:
Wow! Stoer van je! -
04 September 2011 - 20:28
Rudi:
Nien kom eens terug, anders kan ik je avonturen nooit evenaren! Have fun -
05 September 2011 - 09:18
Mirella:
Weer helemaal genoten van je reisverhaal Nien!! Veel plezier in Tibet!!
Liefs Mirella -
06 September 2011 - 11:09
Sonja:
Lieve Nienke, altijd een genot om je verhalen te lezen! 17 uur in een trein en dan niet naar de wc kunnen.... en wij klagen al als we bij het vliegen met Transavia geen maaltijd krijgen. Ik ga je nu een uitgebreide mail sturen, geen idee wanneer je die kan lezen maar enfin. Heel veel plezier in Tiber. Liefs -
06 September 2011 - 11:12
Sonja:
Trouwens, Groenland, wat een gek! Ik warm pas op indien het boven de 30 graden is, zou daar dood gaan. Maar inderdaad, bij die man zat echt een steekje los!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
