7 days in Tibet
Door: Nienke
17 September 2011 | Nepal, Pokhara
Hoi allemaal,
Weer even een klein berichtje. Ik ben inmiddels al 1 week in Nepal, maar natuurlijk ben ik daarvoor in Tibet geweest een (klein) verslag:
Wat moet je nou denken als je weet dat je de komende 44uur in een trein zal zitten (met in je achterhoofd de vorige treinreizen). Uhhh…. Ik deed me best om niet veel te denken en maar blij te zijn dat het geen 45 uur was. Ik had veel snoep, chips en drinken gekocht want als je alleen maar kan zitten ga ik meestal eten haha. Ik had heel veel toeristen verwacht die ook de trein naar Lhasa zouden nemen, maar dat was niet zo. De man van het reisbureau zei dat er een meisje uit Canada en Hong Kong ook met dezelfde trein zouden gaan dus die zocht ik (maar die kunnen natuurlijk een Aziatische afkomst hebben, wat later ook zo bleek) dus die vond ik niett tussen de honderden mensen. Wel een aardige Duitse jongen. Samen stonden we in de rij en gek genoeg was het geduw en getrek niet eens zo erg.
Eenmaal in de trein zocht ik mijn bunk. Er waren 6 bedden en een gezellig Chinese familie van 4 die me heel intressant vonden en ik kreeg de gewoonlijke vragen. Hoe lang nog? 43 uur en 15 min,, ufffff. Al snel gingen de lichten uit. Ik voelde dat we hoger gingen, maar gelukkig had ik geen last van de hoogte. Midden in de nacht hoorde ik geruis, trein lek? Nee, extra zuurstof werd naar binnengepomt, nu moeten we dus wel heel hoog zitten en dat zaten we ook, boven de 5000 meter!!!!
De treinreis ging eigenlijk heel snel want het was zo mooi buiten, echt niet normaal. Beetje lezen, beetje naar buiten kijken, beetje kletsen met de Duitse jongen, beetje lezen, beetje slapen. Eigenlijk is het heel relaxed want je kan niks anders doen. Het uitzicht was natuurlijk wel het toppunt. De WC, dieptepunt gatver, maar er zouden nog veel ergere volgen.
Aangekomen in Lhasa, was ik de trein toch wel een beetje zat kwam ik de meisjes uit Canada en Hong Kong tegen, heel gezellig. Helaas zaten we in andere hotels. Ik ging een rondje lopen en vroeg naar bed. Al gelijk zag ik heel veel militairen op straat met grote wapens, eng!
De eerste dag gingen we naar Potala Palace, de woonplaats van de Daila Lama (vroeger dan). WOW, daar wil ik ook wel wonen. Het paleis op de Dam is er niks bij! Daarna gingen we nog naar een tempel erg mooi. De groep was erg leuk en gezellig, met 12 pax. ongeveer, een goed mix van jong en oud.
De volgende dag naar twee kloosters om iets meer van het boedishme te leren. Mooi om te zien, maar veel is nep vertelde de gids. De Chinese overheid kan een goed toneelstuk opvoeren. Er is veel onderdrukking in het land, je kan het voelen, overal controle en politie. De gids vertelde een paar verhalen die ik jullie nog wel een keer vertel.
De volgende dag veel in de bus, denk ruim 12 uur, maar prachtig!!!! Eerst langs een meer (zie facebook foto) waarvan je denkt dat je naar een windows achtergrond zit te kijken, zo blauw, maar het is echt waar. Volgende dag nog meer bus…. Op naar Mt. Everest Bace Camp. Na 6 uur in de bus zei de gids, en nu komt de gratis massage weg, en heel zacht zei hij 5 uur lang! OH MIJN HEMEL!!!! Ik noem het de gratis abortus weg. Heen en weer van links naar recht, hoog en laag, het was niet normaal. Je mag hopen dat al je organen nog op de goede plek zitten als je de bus uitstapt, haha. Natuurlijk was het uitzicht prachtig dus dat maakte veel goed.
Toen we aankwamen bij Bace Camp, letterlijk een groot tentencamp (heel erg leuk) hing er een grote grijze wolk, daarachter Mt. Everest. Het zal toch niet gebeuren dat we die berg niet eens zien na die rit!!??!! We gingen onze tent in, was echt heel gezellig en kregen een kopje heet water. Het was best koud zo op 5100 meter hoog. Net voordat de zon onderging,,, ja hoor daar was de Mt. Everest, even waren de wolken weg, WOW!!!!! Het was de busrit zo waard, iedereen was zo blij als of we iets gewonnen hadden ofzo.
De nacht in de tent, koud, weinig lucht, lichte hoofdpijn en je voelt je hart heel hard werken, maar je ligt ook te tukken op ruim 5km hoogte dus zo raar is dat niet. Vroeg op staan voor de zonsopkomst over de berg….als het helder is… snel de tent uit.. met al mijn kleren aan die ik bij me had…en…en…en…. helemaal helder!!! WHOEHOE!!! Prachtig was het, iedereen was blij, snel veel foto’s want het kan zomaar weg zijn. Het was zooooo de moeite waard.
En toen weer de gratis massage weg terug naar beneden, maar met een voldaan gevoel en nog steeds was het uitzicht prachtig. Nog langs een tempel en terug naar Lhasa de volgende dag. WOW wat een ervaring. Al zo lang wilde ik naar Tibet, en eigenlijk daarom de reis na Japan verlengd zodat ik naar Tibet zou kunnen gaan. Het was de moeite waard, zeker. Wel raar ik zo een onderdrukt land te zijn. De verhalen vertel ik jullie nog wel een keer.
Nu ben ik in Nepal. Aangekomen in Kathamandu, kleine cultuur shock. Ik was net 10 dagen in de natuurlijk geweest en nu chaos!!! Overal verkeer, mensen, dieren etc. Je kan hier wel een week over doen om er achter te komen dat ze eigenlijk links rijden, want alles gaat door elkaar heen. De mensen zijn zo anders dan 200km verder op. Je kan duidelijk zien dat de bergen de mensen uitelkaar heeft gehouden. Het lijkt al een beetje op India hier.
Nu ben ik in Pokhara, prachtig meer en bergen en morgen ga ik richting de grens van India. Over 2 weken ben ik weer thuis, heb wel weer zin om iedereen te zien en te fietsen en een bruine boterham met kaas, hmmmmm
Tot de volgende keer .
Nienke
Weer even een klein berichtje. Ik ben inmiddels al 1 week in Nepal, maar natuurlijk ben ik daarvoor in Tibet geweest een (klein) verslag:
Wat moet je nou denken als je weet dat je de komende 44uur in een trein zal zitten (met in je achterhoofd de vorige treinreizen). Uhhh…. Ik deed me best om niet veel te denken en maar blij te zijn dat het geen 45 uur was. Ik had veel snoep, chips en drinken gekocht want als je alleen maar kan zitten ga ik meestal eten haha. Ik had heel veel toeristen verwacht die ook de trein naar Lhasa zouden nemen, maar dat was niet zo. De man van het reisbureau zei dat er een meisje uit Canada en Hong Kong ook met dezelfde trein zouden gaan dus die zocht ik (maar die kunnen natuurlijk een Aziatische afkomst hebben, wat later ook zo bleek) dus die vond ik niett tussen de honderden mensen. Wel een aardige Duitse jongen. Samen stonden we in de rij en gek genoeg was het geduw en getrek niet eens zo erg.
Eenmaal in de trein zocht ik mijn bunk. Er waren 6 bedden en een gezellig Chinese familie van 4 die me heel intressant vonden en ik kreeg de gewoonlijke vragen. Hoe lang nog? 43 uur en 15 min,, ufffff. Al snel gingen de lichten uit. Ik voelde dat we hoger gingen, maar gelukkig had ik geen last van de hoogte. Midden in de nacht hoorde ik geruis, trein lek? Nee, extra zuurstof werd naar binnengepomt, nu moeten we dus wel heel hoog zitten en dat zaten we ook, boven de 5000 meter!!!!
De treinreis ging eigenlijk heel snel want het was zo mooi buiten, echt niet normaal. Beetje lezen, beetje naar buiten kijken, beetje kletsen met de Duitse jongen, beetje lezen, beetje slapen. Eigenlijk is het heel relaxed want je kan niks anders doen. Het uitzicht was natuurlijk wel het toppunt. De WC, dieptepunt gatver, maar er zouden nog veel ergere volgen.
Aangekomen in Lhasa, was ik de trein toch wel een beetje zat kwam ik de meisjes uit Canada en Hong Kong tegen, heel gezellig. Helaas zaten we in andere hotels. Ik ging een rondje lopen en vroeg naar bed. Al gelijk zag ik heel veel militairen op straat met grote wapens, eng!
De eerste dag gingen we naar Potala Palace, de woonplaats van de Daila Lama (vroeger dan). WOW, daar wil ik ook wel wonen. Het paleis op de Dam is er niks bij! Daarna gingen we nog naar een tempel erg mooi. De groep was erg leuk en gezellig, met 12 pax. ongeveer, een goed mix van jong en oud.
De volgende dag naar twee kloosters om iets meer van het boedishme te leren. Mooi om te zien, maar veel is nep vertelde de gids. De Chinese overheid kan een goed toneelstuk opvoeren. Er is veel onderdrukking in het land, je kan het voelen, overal controle en politie. De gids vertelde een paar verhalen die ik jullie nog wel een keer vertel.
De volgende dag veel in de bus, denk ruim 12 uur, maar prachtig!!!! Eerst langs een meer (zie facebook foto) waarvan je denkt dat je naar een windows achtergrond zit te kijken, zo blauw, maar het is echt waar. Volgende dag nog meer bus…. Op naar Mt. Everest Bace Camp. Na 6 uur in de bus zei de gids, en nu komt de gratis massage weg, en heel zacht zei hij 5 uur lang! OH MIJN HEMEL!!!! Ik noem het de gratis abortus weg. Heen en weer van links naar recht, hoog en laag, het was niet normaal. Je mag hopen dat al je organen nog op de goede plek zitten als je de bus uitstapt, haha. Natuurlijk was het uitzicht prachtig dus dat maakte veel goed.
Toen we aankwamen bij Bace Camp, letterlijk een groot tentencamp (heel erg leuk) hing er een grote grijze wolk, daarachter Mt. Everest. Het zal toch niet gebeuren dat we die berg niet eens zien na die rit!!??!! We gingen onze tent in, was echt heel gezellig en kregen een kopje heet water. Het was best koud zo op 5100 meter hoog. Net voordat de zon onderging,,, ja hoor daar was de Mt. Everest, even waren de wolken weg, WOW!!!!! Het was de busrit zo waard, iedereen was zo blij als of we iets gewonnen hadden ofzo.
De nacht in de tent, koud, weinig lucht, lichte hoofdpijn en je voelt je hart heel hard werken, maar je ligt ook te tukken op ruim 5km hoogte dus zo raar is dat niet. Vroeg op staan voor de zonsopkomst over de berg….als het helder is… snel de tent uit.. met al mijn kleren aan die ik bij me had…en…en…en…. helemaal helder!!! WHOEHOE!!! Prachtig was het, iedereen was blij, snel veel foto’s want het kan zomaar weg zijn. Het was zooooo de moeite waard.
En toen weer de gratis massage weg terug naar beneden, maar met een voldaan gevoel en nog steeds was het uitzicht prachtig. Nog langs een tempel en terug naar Lhasa de volgende dag. WOW wat een ervaring. Al zo lang wilde ik naar Tibet, en eigenlijk daarom de reis na Japan verlengd zodat ik naar Tibet zou kunnen gaan. Het was de moeite waard, zeker. Wel raar ik zo een onderdrukt land te zijn. De verhalen vertel ik jullie nog wel een keer.
Nu ben ik in Nepal. Aangekomen in Kathamandu, kleine cultuur shock. Ik was net 10 dagen in de natuurlijk geweest en nu chaos!!! Overal verkeer, mensen, dieren etc. Je kan hier wel een week over doen om er achter te komen dat ze eigenlijk links rijden, want alles gaat door elkaar heen. De mensen zijn zo anders dan 200km verder op. Je kan duidelijk zien dat de bergen de mensen uitelkaar heeft gehouden. Het lijkt al een beetje op India hier.
Nu ben ik in Pokhara, prachtig meer en bergen en morgen ga ik richting de grens van India. Over 2 weken ben ik weer thuis, heb wel weer zin om iedereen te zien en te fietsen en een bruine boterham met kaas, hmmmmm
Tot de volgende keer .
Nienke
-
17 September 2011 - 12:04
Alice En Frits:
Ha die Nienke,
in Frankrijk op vakantie lezen wij jouw uitdagende verhalen en leven helemaal mee met jouw ervaringen. Tibet moet een enorme indruk hebben gemaakt juist vanwege de onderdrukking en de cultuur en de mensen daar. Even met de trein gaan krijgt een ander perpectief. Het is maar goed dat je zelf extrovert bent, want dat helpt zeker om volk en land te leren kennen. Dat Nepal een chaos is vergeleken bij Tibet, zal zo zijn, maar de chaos in Nepal is een verademing bij die van India. Vooral de mensen zijn in Nepal geduldiger en minder opdringiger bij de tourist. Jouw verhalen brengen zo leuk onze eigen ervaringen daar in Nepal weer naar boven, mede door jouw 'sprekende' schrijfwijze. Nog heel veel plezier en leuke belevenissen toegewenst en we hopen gauw weer van je te vernemen en te zien.
Groetjes
Alice en Frits -
18 September 2011 - 12:30
Papa En Sonja:
Lieve Nienke,
Je hebt toch echt wel een tik van het schrijverstalent van je vader want je verhalen zijn zo leuk om te lezen! Je ziet (en voelt) het bijna allemaal voor je. De abortusweg.......hoe verzin je het. Wat zal je al veel foto's hebben gemaakt. We zijn er erg benieuwd naar en naar je verdere verhalen natuurlijk. Ondertussen missen we wel dus zijn stiekem wel blij dat je over twee weken weer terug bent.
Nog heel veel plezier.
Liefs,
Papa en Sonja -
18 September 2011 - 20:28
Marlies:
Hi Nienke, wat ben jij een reis aan het maken ! Jij ziet nog meer dan ik, Japan-Korea-China en India ken ik wel maar Tibet en Nepal dat is wel heel bijzonder. en dat op die hoogte ! Wij doen in Quito 2800 meter al moeilijk , laat staan 5000 meter. Volgende week ga ik Stefan weer naar Kaapstad brengen, dan is hij weer 5 maanden weg. Kom weer veilig thuis en we spreken je in oktober.
Marlies en de mannen. -
22 September 2011 - 17:07
Marlijn:
Hahaha, briljant verslag van een wat lijkt korte reis...haha
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
